۱۳۸۸ آبان ۱۶, شنبه

3- چند ساعت رهایی

متشكرم كوه توچال، دوستان اینجوری، كفش و كوله كهنه ام، دوربین كامپكت وفادارم، آهنگهای رقصی، برین دمج، ابركهای سفید تنها... و لحظه های سیلان خیالاتم. به امید دیدار

۱ نظر:

  1. hamlet۱۷ آبان ۱۳۸۸ ساعت ۳:۳۲

    سلام
    مرسی از حضورتون.
    ورودتون رو به جمع بلاگرها خوشامد میگم.
    هر جور دوست دارین بنویسین... مثل خودتون.
    موفق باشین

    پاسخحذف

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)